De stad van de eeuwige lente

Hallo allemaal,

Vanuit de stad van de eeuwige lente schrijf ik mijn eerste reisverslag voor ons gloednieuwe Colombiaanse avontuur. Medellin stond in de jaren '80 wereldwijd bekent als een corrupte en levensgevaarlijke stad. Een stad waar Pablo Escobar ooit met de scepter zwaaide en hier de cocaïne hoofdstad van de wereld stichtte. Tegenwoordig is Medellin echter een gemoedelijke stad, waar diens inwoners er gezamenlijk aan werken om de reputatie van de stad te verbeteren. En met succes! De stad lijkt een ware metamorfose te hebben ondergaan sinds de tijden van Escobar.

Onze reis begon net zoals 16 maanden geleden in de Colombiaanse hoofdstad Bogota. Wederom vlogen we naar volle tevredenheid met Lufthansa en kwamen rond 19.30 uur Colombiaanse tijd aan. Ongeveer een uur later lagen we te slapen om vervolgens midden in de nacht weer wakker te worden. Vroeg in de ochtend vertrokken we weer naar de luchthaven om van daaruit naar Medellin te vliegen.

De eerste aanblik van Medellin vanuit de taxi is zeer indrukwekkend. Vanuit de bergen zie je de stad diep in een dal liggen. De stad is volledig ommuurd door bergen. Oranje wolkenkrabber reizen op vanuit de diepte en sloppenwijken klimmen tegen de bosrijke hellingen op. De gunstige ligging van de stad zorgt ervoor dat het gedurende het gehele jaar lente is. De kleuren en geuren, die zo kenmerkend zijn voor Latijns Amerikaanse steden, komen je van alle kanten tegemoet. Het openbaar vervoer is goedkoop en de mogelijkheden zijn talrijk. Taxi's, motortaxi's, bussen, metrolijnen en kabelbanen, alles is er op ingericht om je van a naar b te brengen.

We hebben de eerste dagen de stad grotendeels te voet verkend. Op deze manier krijg je het leven op straat het beste mee. In een stad met 2,4 miljoen inwoners is er continue reuring en overal zie je dat mensen proberen om geld te verdienen. Zoals we dit vaak zien tijdens onze reizen, kent de stad naast veel vrolijkheid ook veel armoede. Vrolijkheid en armoede lijken op veel plaatsen in de derde wereld hand in hand te gaan. Wellicht dwingt het uitzichtloze bestaan de mensen van dag tot dag te laten leven en er continue het beste van te willen maken. De inwoners van Medellin tonen vaak hun dankbaarheid tegenover het aantrekkende toerisme. Steeds meer reizigers ontdekken de schoonheid van deze stad en dat bied nieuwe kansen voor haar bewoners.

De stad kent een aantal prachtige en indrukwekkende plekken zoals het Plaza Botero, dat vol staat met de mollige kunstwerken van de kunstenaar Botero. Onder het genot van een kipje en een biertje hebben we de binnenstad verkend. Het hoogtepunt tot dusver was de rit die wij vandaag maakten met de kabelbaan. Omdat de kabelbaan deel uit maakt van het metro netwerk, kun je met hetzelfde kaartje opstappen. De kabelbaan begint bij een metro station in de stad. Toen we opstapten wisten we niet precies wat we konden verwachten, maar het bleek een spectaculaire reis naar de top van de berg te worden. De wagon waarin we zaten scheerde over de sloppenwijken van de stad. Steeds hoger en hoger tot we ons in de wolken bevonden. Toen we achterom keken zagen we dat de stad piepklein was geworden. Onder ons begonnen de sloppen plaats te maken voor bossen en voor we het wisten zaten we bovenop een berg. De wagon stopte midden in een natuurgebied, waar de geur van gegrild vlees en andere lekkernijen ons tegemoet kwam. Het natuurgebied genaamd Parque Arvi is ontzettend groot en bosrijk. Hier brachten wij een groot gedeelte van de dag door met wandelen op de diverse paden. De natuur is hier werkelijk prachtig en het gebied wordt goed onderhouden. Op de terugweg werden we wederom getrakteerd op een schitterend uitzicht vanaf de kabelbaan.

We hebben het ontzettend naar ons zin hier in Colombia en kunnen bijna niet wachten op alle avonturen die nog gaan komen.

Bedankt voor het lezen en tot het volgende reisverhaal!