Wet and wild

Terwijl ik dit schrijf zitten we in een bus die ons van Puerto Viejo naar de Costa Ricaanse hoofdstad San Jose brengt. De bus heeft geen airco, dus heeft iedereen de ramen open, waardoor de warme vochtige lucht in je gezicht slaat. Schuin achter ons zit een meneer van minimaal 150 kg te gisten en ontbinden in de warmte. Huda haar stoel kan niet achterover en mijn stoel voelt alsof het zitvlak door zijn veren is gegaan. Erg ongemakkelijk en dat 5 uur lang. In de afgelopen week genoten we wederom van de luxe van een huurauto. En zoals ik in het laatste verhaal al schreef, is dit iets waar je snel aan went. Het was heerlijk om met een auto de Caribische kust van Costa Rica te verkennen. De weg zelf loopt dwars door de regenwouden heen. Overal langs de weg zie je mensen stoppen omdat ze ergens een groep apen, een toekan of een luiaard hebben gezien. Ieder strand dat we hier bezocht hebben heeft een dichte jungle als achterland. Van Cahuita tot aan Manzanillo, dat vlak voor de Panamese grens ligt, gaan de stranden bijna onafgebroken door. Sommige stranden zijn wit, anderen weer geel of zwart. Maar stuk voor stuk idyllisch. Op veel stranden buigen de boomtoppen van de aangrenzende jungle over het strand heen en raken ze het water. Hierdoor kun je op de meest prachtige stranden heerlijk ontspannen onder palmen en amandelbomen. Je waant je op zulke momenten in je eigen paradijs. In 9 van de 10 gevallen krijg je bezoek van de plaatselijk brul- of kapucijnapen. Die hier overigens een stuk relaxter zijn dan in het drukke Manuel Antonio. 

Op het gebied van eten zijn we niets te kort gekomen. Bijna iedere dag aten we Gallo Pinto met rundvlees als ontbijt, Patties als lunch en Jerk Chicken met bonen als avondeten. Na een aantal dagen hadden we onze vaste plekken gevonden. In een omgeving waar het zo warm en vochtig is wil je niet teveel risico’s nemen op het gebied van eten. We hebben het erg naar ons zin gehad in het Caribische gedeelte van het land. De natuur en cultuur zijn hier erg bijzonder. Alhoewel het klimaat in de overige gedeeltes van Costa Rica een stuk vriendelijker is. De luchtvochtigheid waar ik in mijn vorige verhaal over schreef blijft een probleem. Ons huisje in de jungle werd slechts 1 maal per week schoongemaakt en de handdoeken werden om de 3 dagen verwisselend. Dit is veel te weinig voor zo’n vochtige omgeving. Naast dat ik hier een klacht over heb ingediend, zal ik ook nog een gepeperde recensie op internet zetten. Ik vind een vieze accommodatie onacceptabel. Helemaal wanneer je kijkt naar de prijs die je voor zo’n huisje moet betalen. Gelukkig waren we er minimaal aanwezig en zaten we meer op veranda dan binnen. Nu kan ik me voorstellen dat veel reizigers minder waarde hechten aan hygiëne dan wij. Het type reiziger dat in Puerto Viejo rondloopt zijn veel surfers, alternatievelingen en yoga meisjes die naar iedereen lachen terwijl ze met blote voeten en bikini op de vieze grond zitten. Dit soort lieve mensen zal je niet snel horen klagen over viezigheid. Maar aangezien het helemaal niet nodig is om parasieten, stafylokokken infectie of longemfyseem op te lopen tijdens het reizen, houden wij het bij voorkeur schoon.   

De afgelopen 3 weken zijn ontzettend snel voorbij gegaan. En dat kon ook niet anders. Iedere dag is een feest in dit prachtige land. Er valt zoveel te zien en te doen, dat je éénvoudig je dagen kunt vullen. Wij hebben het fantastisch gehad; de natuur, infrastructuur en de veiligheid maakt dit land tot een paradijs. Ook de mentaliteit van de mensen zorgt ervoor dat je het hier naar je zin hebt. Costa Ricanen zijn niet erg uitbundig en soms zelfs onverschillig. Ze behandelen toeristen zoals ze iedereen behandelen en vallen je nergens mee lastig. Zelfs in de meest toeristische gebieden valt het gehossel erg mee. En dat is voor ons een verademing. Ik kan een ieder aanraden om dit land te bezoeken en een auto te huren. Het land is duurder dan veel andere Latijns Amerikaanse bestemmingen, maar dit is het dubbel en dwars waard. Je krijg meer dan waar voor je geld en je ziet dingen die je niet snel op andere plekken zult zien. Voor ons zit deze reis er bijna op. Morgenochtend vliegen we met Air Canada via Toronto naar Amsterdam. Omdat we een tussenstop hebben van bijna 6 uren in Toronto, gaan we daar nog even het centrum in om een hamburger te scoren. Het is daar op dit moment rond het vriespunt, dus kunnen we alvast acclimatiseren. 

Onze volgende reis is over ongeveer 6 weken en brengt ons naar het verre en exotische Zanzibar. Een eilanden groep voor de kust van Tanzania. Maar voor dat het zo ver is zullen we eerst uitgebreid genieten van onze wollige katjes, cavia’s en ons boerderijtje. Bedankt voor het lezen van mijn Costa Rica verslagen en tot het volgende avontuur!

Pura Vida!