Sweet Jamaican Road Trip
Blijf op de hoogte en volg Rico & Huda
08 September 2013 | Verenigde Staten, Navy Island
Hallo allemaal,
Mijn laatste verslag eindigde in Negril, waar we in Westport Cottages verbleven bij Joseph. Joseph is een prachtig figuur. Het lijkt er wel op dat zijn verhalen met de jaren alleen maar sterker zijn geworden. En of ze nu 100% waar zijn of niet, wij vinden het bijna net zo leuk om naar zijn verhalen te luisteren, als hij het vindt om ze te vertellen. Zo verteld hij graag hoe hij een aantal maal een miljoen heeft verdient en hoe hij beroemdheden zoals Curtis Mayfield, Otis Redding, Bob Marley en prinses Beatrix heeft ontmoet. Zodra hij begint te vertellen, vormen zijn ogen tot spleetjes en verschijnt er een grote glimlach op zijn gezicht. En al is de man al ruim 70 jaar oud, hij heeft nog steeds grootste plannen voor het uitbreiden van zijn park.
De laatste nacht voordat we uit Negril vertrokken besloten we, samen met een Nederlandse dame die woonachtig is in Panama City, een dancehall feestje te bezoeken. De nodige drankjes die ik tijdens het uitgaan heb geconsumeerd, hebben er voor gezorgd dat ik de dag erna in de route taxi behoorlijk wagenziek werd. Ik werd zelfs zo misselijk dat ik geen andere keuze had dan mijn hoofd uit het raam te hangen en mij te ontdoen van de nodige narigheid. Dit tot grote ontzetting van de chauffeur, die zijn busje net grondig had gepoetst. De arme man keek geschrokken, zette het busje stil en bood me een fris snoepje aan. De dikke vrouwtjes die achter ons zaten te kletsen, vielen stil om het schouwspel gade te slaan. Ik moet zeggen dat het snoepje goed viel, want de misselijkheid was voorbij. Uiteraard konden we achteraf smakelijk om het hele voorval lachen.
De reis bracht ons naar het rustige Treasure Beach, waar we verbleven in Shakespeare Cottages. Het appartementen complex is gevestigd in een prachtige tuin met een grote verscheidenheid aan bloemen en planten. Tegenover Shakespeare ligt een pad dat direct naar het strand loopt. Het leuke aan Treasure Beach is dat je niet de hele dag door straatventers lastig wordt gevallen, waardoor je er ontspannen over straat kunt lopen. De omgeving is er iets droger dan de rest van het eiland. Dit komt omdat een bergketen in het achterland, een groot deel van de wolken tegenhoud. Jack Spratt is het bekendste restaurant in Treasure Beach. Het restaurant hangt vol met posters uit de film 'The Harder They Come', waar Jimmy Cliff een hoofdrol in speelt. Reden hiervoor is dat de man van de vrouwelijke eigenaar de producent van de film was. Vanwege het 40 jarige bestaan van de film is er een speciale film avond georganiseerd, waar de film op een groot scherm werd geprojecteerd. Wij hebben daar niet de volledige film uitgekeken, omdat we deze al meerdere malen hebben gezien. De pizza die we hier kregen was overigens super.
Na een aantal dagen Treasure Beach, hebben wij onze reis vervolgt. Ditmaal richting Kingston. Onderweg moesten we tweemaal van taxi wisselen en kwamen we meerdere malen, met bagage en al, beklemd te zitten tussen de forse Jamaicaanse vrouwen. Als het niet zo hilarisch was, dan hadden ongeveer 2,5 uur af moeten zien. We besloten ditmaal maar een dag in Kingston te verblijven. We hebben tijdens onze vorige reis de stad al leren kennen, daarnaast hadden we er niet veel trek in om lang in de drukte te blijven.
Op dit moment bevinden we ons, aan de mooiste kant van het eiland, in Port Antonio, waar we genieten van een fabelachtig uitzicht. Helaas heeft Huda in het Reggae Hostel in Kingston geld laten liggen, wat ze er de dag ervoor verstopt had onder haar kussen. Toen we een aantal uren na ons vertrek naar het hostel belden, was de kamer schoon en het geld verdwenen. Erg vervelend, maar ook dat is de derde wereld.
Dat was het weer voor deze keer. Groeten vanuit een prachtig Port Antonio.
Mijn laatste verslag eindigde in Negril, waar we in Westport Cottages verbleven bij Joseph. Joseph is een prachtig figuur. Het lijkt er wel op dat zijn verhalen met de jaren alleen maar sterker zijn geworden. En of ze nu 100% waar zijn of niet, wij vinden het bijna net zo leuk om naar zijn verhalen te luisteren, als hij het vindt om ze te vertellen. Zo verteld hij graag hoe hij een aantal maal een miljoen heeft verdient en hoe hij beroemdheden zoals Curtis Mayfield, Otis Redding, Bob Marley en prinses Beatrix heeft ontmoet. Zodra hij begint te vertellen, vormen zijn ogen tot spleetjes en verschijnt er een grote glimlach op zijn gezicht. En al is de man al ruim 70 jaar oud, hij heeft nog steeds grootste plannen voor het uitbreiden van zijn park.
De laatste nacht voordat we uit Negril vertrokken besloten we, samen met een Nederlandse dame die woonachtig is in Panama City, een dancehall feestje te bezoeken. De nodige drankjes die ik tijdens het uitgaan heb geconsumeerd, hebben er voor gezorgd dat ik de dag erna in de route taxi behoorlijk wagenziek werd. Ik werd zelfs zo misselijk dat ik geen andere keuze had dan mijn hoofd uit het raam te hangen en mij te ontdoen van de nodige narigheid. Dit tot grote ontzetting van de chauffeur, die zijn busje net grondig had gepoetst. De arme man keek geschrokken, zette het busje stil en bood me een fris snoepje aan. De dikke vrouwtjes die achter ons zaten te kletsen, vielen stil om het schouwspel gade te slaan. Ik moet zeggen dat het snoepje goed viel, want de misselijkheid was voorbij. Uiteraard konden we achteraf smakelijk om het hele voorval lachen.
De reis bracht ons naar het rustige Treasure Beach, waar we verbleven in Shakespeare Cottages. Het appartementen complex is gevestigd in een prachtige tuin met een grote verscheidenheid aan bloemen en planten. Tegenover Shakespeare ligt een pad dat direct naar het strand loopt. Het leuke aan Treasure Beach is dat je niet de hele dag door straatventers lastig wordt gevallen, waardoor je er ontspannen over straat kunt lopen. De omgeving is er iets droger dan de rest van het eiland. Dit komt omdat een bergketen in het achterland, een groot deel van de wolken tegenhoud. Jack Spratt is het bekendste restaurant in Treasure Beach. Het restaurant hangt vol met posters uit de film 'The Harder They Come', waar Jimmy Cliff een hoofdrol in speelt. Reden hiervoor is dat de man van de vrouwelijke eigenaar de producent van de film was. Vanwege het 40 jarige bestaan van de film is er een speciale film avond georganiseerd, waar de film op een groot scherm werd geprojecteerd. Wij hebben daar niet de volledige film uitgekeken, omdat we deze al meerdere malen hebben gezien. De pizza die we hier kregen was overigens super.
Na een aantal dagen Treasure Beach, hebben wij onze reis vervolgt. Ditmaal richting Kingston. Onderweg moesten we tweemaal van taxi wisselen en kwamen we meerdere malen, met bagage en al, beklemd te zitten tussen de forse Jamaicaanse vrouwen. Als het niet zo hilarisch was, dan hadden ongeveer 2,5 uur af moeten zien. We besloten ditmaal maar een dag in Kingston te verblijven. We hebben tijdens onze vorige reis de stad al leren kennen, daarnaast hadden we er niet veel trek in om lang in de drukte te blijven.
Op dit moment bevinden we ons, aan de mooiste kant van het eiland, in Port Antonio, waar we genieten van een fabelachtig uitzicht. Helaas heeft Huda in het Reggae Hostel in Kingston geld laten liggen, wat ze er de dag ervoor verstopt had onder haar kussen. Toen we een aantal uren na ons vertrek naar het hostel belden, was de kamer schoon en het geld verdwenen. Erg vervelend, maar ook dat is de derde wereld.
Dat was het weer voor deze keer. Groeten vanuit een prachtig Port Antonio.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
