Babylon by Adventure Bus

Op 14 oktober 2024 vertrokken wij voor de tweede keer voor de winter naar het zuiden van Europa. Zoals jullie in het laatste verslag van ons vorige reisverhaal hebben kunnen lezen, hebben wij onze vorige reis niet kunnen beëindigen op de manier die wij wilden. Na een jaar van hard werken konden we dan ook niet wachten om weer richting de Iberische zon te vertrekken. Afgelopen zomer hebben we ook vier weken kunnen genieten van de Adventure Bus, maar toen zijn we grotendeels in de Benelux gebleven om te reizen en te werken. Iedere reis met de bus lijkt beter te worden, omdat het een kwestie is van leren omgaan met de bus en een ritme vinden. Tijdens iedere reis leren we nieuwe dingen met betrekking tot de bus en ook onze eigen (reis)voorkeuren. Dit zorgt voor een steeds aangenamere beleving. Er is dit jaar weer veel gebeurd en we hebben gezinsuitbreiding gehad. In het voorjaar zat er plotseling een kitten in onze tuin, verlaten en alleen. Waarschijnlijk door mensen uit de stad op het platteland gedumpt. Wij hebben haar geadopteerd en laten opgroeien tussen de bolle beren. Haar naam is Sheba en ze is niet alleen het vriendinnetje van Bodhi Beer geworden, maar ook de dikste van allemaal. Sheba heeft zich uitstekend aangepast en gedraagt zich alsof ze al jaren onderdeel van het gezin is. Afgelopen zomer heeft ze ook aan de bus kunnen wennen en net als de rest voelt ze zich er heerlijk thuis.

Daar gingen we dan, bepakt en bezakt. Sommige dingen die we eerder meenamen, bleven achter, andere dingen kwamen er juist bij. Ook mijn gewichten gingen voor het eerst mee zodat ik lekker in de natuur kan trainen. Omdat ik veel buiten kook, besloot ik ook daarvoor een grotere gasfles mee te nemen. Zo zijn er wel meer veranderingen, die niet super interessant zijn om te vermelden. Onze eerste stop was wederom Luxemburg, een plek die wij inmiddels goed kennen en erg waarderen. Een overzichtelijk klein landje met prachtige natuur en gunstige benzineprijzen. Toen we aankwamen op onze bestemming was het al donker en mistig. ’s Nachts was het fris en kon je al duidelijk voelen dat de herfst in het land was. Toen we voor dag en dauw vertrokken, was het nog steeds donker. Ditmaal kozen wij ervoor om de Franse tolwegen te vermijden. De tolwegen zijn vele malen sneller te bereizen, maar ook erg monotoon, duur en onprettig tussen het vrachtverkeer. Via de Champagne streek reden we langs pittoreske dorpjes en zagen we meer van het land dan wanneer we de snelwegen hadden genomen. De wegen zijn dan wellicht niet zo goed, maar op deze manier konden we alvast wennen aan wat er zou komen in Spanje en Portugal. Daarover later uiteraard meer. De tweede overnachting vond plaats in een klein dorpje langs de weg. Gelukkig had ik voor een aantal dagen Mexicaans gekookt en ingevroren. Hierdoor konden we ’s avonds lekker genieten van het eten. Na één nachtje slapen reden we in één keer door naar Spanje. Via Bordeaux namen we een prachtige kustweg naar het Spaanse Baskenland. Aangekomen in San Sebastian bleek de camperstandplaats helemaal volgeladen met busjes en campers. Hierdoor kozen we via de Park4night-app een andere plek voor onze eerste nacht in Spanje, op de top van een berg in de baai. Een prachtige omgeving midden in het bos, volledig omringd door de natuur, maar toch in de stad. Toen het ’s nachts begon te regenen, merkten wij daar weinig van onder de boomtoppen. Dit bleek echter de volgende dag een compleet andere beleving toen we weer naar beneden reden. Het water stroomde als een kolkende rivier via de straten van de berg naar beneden. Een aantal straten in de binnenstad leken binnen zeer korte tijd volledig vol te lopen. Na het doen van wat nodige boodschappen bij de LIDL en de Spaanse Mercadona reden we weer richting de camperstandplaats, waar nu (dankzij de regen) voldoende plek was. Hier zijn we twee nachten gebleven en zodra het droog werd, hebben we de stad bezocht. In mijn verslag van vorig jaar heb ik uitvoerig verslag gedaan van de prachtige stad San Sebastian. Het enige wat mij nu rest te zeggen is dat de pintxos wederom voortreffelijk smaakten.

Tijdens onze eerste reis in 2023 zijn we via de noordelijke kust van Spanje naar Portugal gereisd. Ditmaal hebben we ervoor gekozen om via het midden van het land naar het zuiden te reizen. Vanuit San Sebastian zijn we naar het plaatsje Burgos gereden, waar we de nacht doorbrachten in een bos in de buurt van een manege. Vervolgens zijn we doorgereden naar Segovia, een eeuwenoude stad ten noorden van Madrid. Segovia heeft een prachtige historische binnenstad met als hoogtepunt het Romeinse Aquaduct, dat ergens in de eerste eeuw gebouwd is. Het aquaduct staat midden in de stad en maakt onderdeel uit van een hydraulisch systeem dat 16,2 km lang is. De stad is erg druk en toeristisch, maar gelukkig vonden we een rustige camperplek met uitzicht op de stad en het aquaduct. Vanuit Segovia zijn we langs Madrid verder naar het zuiden gereden, via Toledo en Ciudad Real. In het slaperige dorpje Corral de Calatrava vonden we een plek om de bus te parkeren. Het weer was inmiddels prima, dus was het tijd om te barbecueën. We waren in het gebied La Mancha aangekomen, waar ooit de fictieve edelman Don Quichot het opnam tegen windmolens. Het landschap bestaat hier uit eindeloze lege vlaktes, afgewisseld met bergen en rivieren. In de buurt van onze bus stond een ruïne van een oud fort op een heuvel. Ik besloot deze te bezoeken en de heuvel te beklimmen. Dit ging allemaal prima, maar ik merkte in dit vroege stadium van onze reis continu dat mijn rug pijn deed. De pijn bleef niet consistent op één plek, maar leek zich te verspreiden. Helaas zou ik er snel genoeg achterkomen. Toen we een dag later in Cordoba waren, zag Huda een vreemde plek op mijn rug. In eerste instantie dachten we aan een allergische reactie of zelfs een insectenbeet. De plek begon snel op te zwellen en er ontstonden kleine blaasjes op de huid. Desondanks gingen we met de kleintjes in de wagen de stad in. We hebben een tweede wagen gekocht waarin het verliefde stelletje Bodhi Beer en Sheba kunnen zitten. Het wandelen met de katten door de stad genereert veel aandacht. Het lijkt wel alsof de kleine dikkertjes beroemdheden zijn. De daaropvolgende dag zijn we met hen de binnenstad van die andere koningsstad, Sevilla, ingetrokken. Beide wandelingen waren erg gezellig en van alle kanten kwamen groepen toeristen aangesneld om de beertjes in de wagentjes te bekijken. Ze waren bijna net zo populair als de gebouwen en parken waarvoor de toeristen naar die steden komen. De dag na onze wandeling door Sevilla begon ik mij steeds slechter te voelen. De rode plek begon zich in snel tempo uit te breiden over de rechterkant van mijn lichaam en bovendien begon het erg pijnlijk te worden. Zowel de plekken zelf als de spieren daaronder. Daarnaast begon ik flink koortsig te worden. Toen Huda een foto van de plekken had gemaakt en een reversed search op Google deed, kwamen we erachter dat ik getroffen was door gordelroos. Een zeer pijnlijk virus dat in je lichaam slaapt wanneer je in je jeugd waterpokken hebt gehad. Meestal komt dit virus pas op na je vijftigste, maar in mijn geval een stuk vroeger. Ik heb dit jaar al de nodige uitdagingen gehad op het gebied van gezondheid, dus erg verbaasd was ik niet dat ik op zo’n jonge leeftijd getroffen werd. Eerder dit jaar werd de auto-immuunziekte sarcoïdose bij mij vastgesteld. Dit is een zeldzame aandoening die vooral voorkomt bij mensen met een donkere huidskleur. Het zorgt ervoor dat de witte bloedlichaampjes in je lichaam zich ophopen en plaatselijk ontstekingen veroorzaken. Nu heb ik gelukkig een lichte vorm en verwacht de arts dat ik er binnen twee jaar weer vanaf ben, maar het kan resulteren in andere aandoeningen wanneer mijn weerstand minder is. Naar alle waarschijnlijkheid is de gordelroos ook een gevolg van mijn sarcoïdose. Het vervelende aan gordelroos is dat je behalve jezelf insmeren met zinkzalf, weinig kunt doen. Je moet het uitzieken en dat duurt een aantal weken.

Naast de opkomende klachten merkten we dat het weer in Spanje begon om te slaan. Sevilla staat bekend als de warmste stad van Europa, maar het weer begon ook daar erg druilerig te worden. Kijkend naar de Spaanse weerkaart zagen wij dat het op diverse plekken in het land erg nat zou worden. Op dat moment beseften we echter nog niet in welke mate. We zijn weleens vaker tijdens het reizen in de regen terechtgekomen, maar wie had verwacht dat de ergste Europese natuurramp van de afgelopen vijftig jaar op het punt stond uit te breken? Vanwege de ligging van Sevilla op zo’n uurtje rijden van de Portugese grens, namen wij het besluit om direct door te rijden naar Portugal. Hier waren de weersverwachtingen vele malen beter. Wij zijn beide gek op Portugal, dus door naar de Algarve. Dit bleek ook de beste plek voor mij om uit te zieken. Portugal heeft in vergelijking tot Spanje veel meer plekken waar je met je camper in de natuur kunt parkeren en de landschappen zijn er prachtig. Ik heb een aantal pittige dagen en nachten gehad vanwege de gordelroos, maar gelukkig kan ik vanwege mijn talloze yoga- en meditatie-sessies van de afgelopen jaren goed met pijn omgaan. Ondanks de plekken op mijn lijf en pijnlijke spieren probeerde ik nog steeds zoveel mogelijk lichaamsbeweging te krijgen door te wandelen en licht te trainen. Omdat de Portugese supermarkten prachtige verse producten hebben, heb ik veel binnen en buiten de camper kunnen koken. Koken is, zoals jullie inmiddels weten, een grote hobby van mij en koken op unieke locaties is voor mij geweldig om te doen. Gelukkig zijn we goed uitgerust en kunnen we naar hartelust grillen, bakken en stoven. In de bergen, de bossen en de dalen, overal wordt goed gegeten. Tijdens mijn verslagen van onze vorige reis hebben jullie al kunnen lezen dat ik vol lof ben over de Portugese eetcultuur en hun supermarkten. Vanwege het aangename klimaat zijn we een aantal weken in de Algarve gebleven en hebben we plaatsen zoals Albufeira, Faro, Portimão, Silves en de gebergten van Serra de Monchique bezocht. We genoten, zoals altijd, met volle teugen van dit prachtige land en iedere dag voelde ik mij beter en fitter.

Na een paar weken Portugal beloofde het weer minder te worden en besloten we terug te keren naar het Spaanse Andalusië, waar vele nieuwe avonturen op ons wachtten. Daarover meer in het volgende reisverslag. Inmiddels zijn we wederom in Portugal en zijn we alweer zes weken onderweg. De tijd vliegt voorbij tijdens dit soort geweldige reizen, maar we kunnen er niet genoeg van krijgen.

Bedankt voor het lezen van dit verslag en zoals altijd: tot het volgende avontuur!