Nicaragua by Chickenbus

Op dit moment bevinden we ons in San Juan del Sur. De hippe surfplaats aan de zuid-westkust van Nicaragua. Een totaal andere omgeving dan het plaatsje waar ons vorige verhaal eindigde. We hebben wederom een zeer speciale en avontuurlijke reis afgelegd om hier te komen.

Onze dagen in het bamboehuisje op het water in Pearl Lagoon, waren gevuld met ontspanning. Het volledige dorp leeft van de visserij en dat is te zien ook. 's Ochtends vertrekken er tal van bootjes en kano's vanuit de haven. Allen met hetzelfde doel. Opmerkelijk was het grote aantal vissers dat gewoon het water in liep met een emmer vol kleine netten. De lagune is, ondanks haar grootte, erg ondiep en je kunt honderden meters ver door het water waden. Volgens de plaatselijke bevolking zitten er in dit gedeelte van de lagune niet zoveel krokodillen, zodat men veilig kan vissen. Omdat de vis direct aan de wal gesneden en verhandeld wordt, stikt het er, naast dikke pelikanen, ook van de zwarte gieren. Gieren zijn grote onheilspellende vogels, maar wel erg functioneel. Het menu van het restaurant waar we verbleven werd gedomineerd door vis en zeevruchten. Erg lekker, maar ook dat wordt na een tijdje normaal. Na een aantal dagen van ontspanning op het water, was het weer tijd om verder te gaan. Wederom zou dit een route worden waarbij we weinig andere reizigers zouden treffen. Onze bestemming was de koloniale stad Granada. Een prachtige stad die doet denken aan Spaanse steden als Sevilla en uiteraard het originele Granada.

Voor het eerste deel van de reis gingen we van Pearl Lagoon naar het plaatsje el Rama, met een chickenbus. Men zegt weleens dat iedere reis in Centraal Amerika begint met een chickenbus. Deze omgebouwde schoolbussen worden zo genoemd, omdat de plaatselijke bevolking, ondanks de drukte, alles vervoerd in de bus. En inderdaad ook kippen! De weg richting el Rama is niet verhard en de reis duurde 5 uren. Jullie zullen begrijpen dat we gebroken aankwamen in el Rama, dit terwijl we nog niets eens op de helft van onze reis waren. Aangekomen in el Rama werden onze backpacks (zoals gewoonlijk) direct gegrepen door medewerkers van de bus die naar Managua ging (onze volgende bestemming). Na al deze jaren kijken wij er niet meer van op dat onze bagage in een drukke menigte verdwijnt, maar ik kan me voorstellen dat dit voor onervaren reizigers een zenuwslopende aangelegenheid kan zijn. De bus richting Managua (de hoofdstad van Nicaragua) had gelukkig een klein beetje meer comfort, al leek de airco het niet goed te doen. De weg was in ieder geval stukke beter en bracht ons rechtstreeks door de mooie natuur van het land. Ongeveer 6 uren later kwamen we aan in Managua. Daar namen we een taxi naar een ander busstation, waar we weer een chickenbus namen richting Granada. Dit laatste stuk van de reis duurt normaliter een uurtje, maar omdat het spitsuur was duurde het 2 uren. Aangekomen in Granada namen we weer een taxi naar het hotel, waar we direct in slaap vielen. Soms voel ik me een soort logistiek planner in de derde wereld.

Granada is een prachtige stad. Statige koloniale gebouwen, gezellige gekleurde huisjes, straten vol terrasjes, je kunt met recht zeggen dat de stad bruist. Dit gedeelte van het land is wellicht meer toeristisch dan de Caribische kust, maar bied ook meer faciliteiten. Wat voor ons een welkome afwisseling was. Granada ligt aan het Nicaragua meer. Een meer dat zo groot is, dat het op een zee lijkt. Het is het op één na grootste meer in Latijns Amerika. Alleen het Titicacameer in Bolivia en Peru is groter. Daarnaast is het uniek omdat het vol zit met haaien. De zeer agressieve Bullshark lijkt geen moeite te hebben met zoetwater. Voor de kust van Granada liggen zo'n 360 piepkleine eilandjes. Het unieke aan deze eilandjes is, dat ze te koop zijn. Al vanaf $10.000,00 kun je de trotse bezitter worden van een eilandje. Doe daar nog eens $20.000,00 bij en je kunt er een flinke villa op laten bouwen. Vanuit Granada is het mogelijk om de eilandjes te bezoeken. Omdat er diverse aanbieders van tripjes in de stad waren, besloten we uit te kijken naar de goedkoopste. Deze kwam in de vorm van Juan José. Juan José is een 64 jaar oude gids, die mensen op straat benadert. Al op onze eerste dag kwam hij op ons af en na een korte prijs onderhandeling werden we het eens. We zouden de daarop volgende dag 3 uur lang met een bootje langs de eilandjes varen. Toen het moment was aangebroken en wij Juan José in de haven ontmoeten, constateerde Huda direct dat de man een beetje dronken was. "Zo heb ik ze het liefst, dan kunnen we in ieder geval lachen" zei ik. Juan José brabbelde een beetje in het Spaans dat hij zich vergist zou hebben in de prijs en dat we nu wel heel weinig moesten betalen. Hier hadden wij geen boodschap aan, afspraak is afspraak. Daar gingen we dan, met een aangeschoten gids op weg naar de bootjes. In tegenstelling tot alle andere bootjes, hoefden wij die van ons niet met andere toeristen te delen. De bestuurder van het bootje, de dronken gids en wij waren de enige aanwezigen. Het reisje bleek erg gezellig. We beken diverse mooie eilandjes vanaf het water en gingen bij een aantal aan land. Ook was er een eiland met daarop een apen kolonie. Stevige apen die direct hun hand ophielden om gevoerd te worden. Toen het tijd was om op één van de eilandjes te eten, besloot ik een biertje voor Juan José te bestellen. Die had hij snel op en ja hoor, opa kwam vragen of hij nog een biertje mocht. Nou, nog maar een biertje voor Juan José. Na een heerlijke maaltijd die bestond uit zoetwatervis, gingen we weer op weg. Juan José zijn indianenbloed werkte niet in zijn voordeel. Schijnbaar hakten die twee bier er nogal in, aangezien de man al met een dubbele tong sprak. Ik vertelde Huda, dat het maar goed was dat we niet een klein flesje rum voor de señor hadden gekocht, dan zou hij zeker in slaap zijn gevallen. Plotseling werd het stil achter ons, Juan José lag te slapen. De bestuurder van het bootje vond dit schijnbaar nogal gênant en besloot zelf iets over de omgeving te vertellen. Aangekomen in de haven bazelde Juan José dat hij even was gaan liggen vanwege de warmte. Het was weer een prachtige dag.

In mijn volgende en helaas laatste verslag, beschrijf ik onze reis naar het mysterieuze eiland Ometepe. Hier beleefden we zonder twijfel het meest spannende avontuur van deze reis, waarbij we met een crossmotor de jungle in gingen en een vulkaan opreden.

Bedankt voor het lezen en tot de volgende keer!