The true goals in life

Wanneer je niets moet en alles mag op een paradijselijk eiland lijkt het alsof je hersenen overschakelen naar een andere modus. Een modus waarin tijd op een andere manier lijkt te verstrijken en waarbij je door de complete afwezigheid van stress meer oog krijgt voor de schoonheid van kleine dingen om je heen. Genieten van het moment is iets waar ik in Nederland bewust mee bezig ben, maar wat in deze modus automatisch gebeurt. Genieten de natuur, het observeren van menselijke interactie, het gedrag van dieren en de tijd die we samen doorbrengen op locaties zoals deze, verrijken je als mens meer dan enig andere ervaring. Veel mensen streven naar rijkdom, aanzien en succes. Grote huizen en auto’s, waar ze hard voor werken. Voor mij is het ultieme doel om in een modus te komen waarin geniet van iedere minuut die verstrijkt. Wanneer je leert om je werkelijk te ontspannen en dankbaar te zijn voor al het moois dat het leven te bieden heeft, dan komen alle andere zaken vanzelf. Dit is dan ook de reden waarom ik altijd terug zal keren naar plekken zoals Tobago.

Het is heerlijk hier op Tobago. Iedere ochtend staan we hier vroeg op. Bij het krieken van de dag, zoals ze dat ook wel noemen. Net zoals thuis in Friesland, zijn wij hier ook vroege vogels. De ochtend is een magisch moment van de dag waarin je de wereld ziet ontwaken in een pastelkleurig oranje licht. De vaste soundtrack van de ochtend lijkt voor mij overal ter wereld het gekraai van een haan te zijn. Het maakt hierbij niet uit of we op het Costa Ricaanse platteland of midden in Rio zijn, overal houdt men kippen. En aangezien wij zelf op het platteland wonen mag de haan ook thuis niet ontbreken. Na dit klassieke begin van de dag gaan we sporten en ontbijten. Het hebben van een eigen keuken tijdens de vakantie is heerlijk. Het eten is hier geweldig, maar we zijn ook erg gehecht aan onze eigen maaltijden. Na het ontbijt stappen we in de auto en rollen we als een soort relaxte achtbaan over de ‘Indiana Jones-achtige’ wegen door de beboste heuvels van het eiland. Onderweg komen we de mooiste plekken tegen. Zoals Englishman’s Bay, een oogverblindend mooie hoefijzervormige baai met een dichte jungle en bergen als achterland. Wanneer je hier in de ochtend aankomt is de baai bijna verlaten en waan je je op het eiland van Robinson Crusoë. Overigens was Tobago de inspiratie voor dit boek. Een prachtig goudgeel strand dat is omzoomd door palm-en amandelbomen en een azuurblauwe zee. Dit is letterlijk een droom locatie. Helaas bestaat de roti die je in het nabijgelegen hutje kunt krijgen voornamelijk uit kippenrug. Dat is iets te karig voor mijn eetlust. Englishman’s Bay ligt gelukkig maar 10 minuten bij Castara vandaan en daar is de roti royaal. Englishman’s Bay is een plek waar je de hele dag wel kunt vertoeven onder de bomen starend naar de pracht van de natuur.

Uiteraard zijn we ook de jungle in gedoken. Zoals ik vorige keer al schreef loopt er een tropisch regenwoud over het eiland. Een prachtige jungle strekt zich uit over de bergen. Diverse paden leiden je door dit groene hart van het eiland. Een weelderige en vochtige wereld met stijle watervallen en grotten. Wij zijn echte natuur liefhebbers en we zijn dol op wandelen, maar zoals ik al vaker in mijn avonturen heb beschreven is het in de jungle erg nat. Na een paar passen begin je te zweten als in een sauna. Het gevoel dat je hebt in een tuincentrum op een warme zomerdag. Bijna het hele eiland bestaat uit bos en het meest dramatische is de Tobago Forest Reserve (in de volksmond the Rainforest). Ook hier loopt een slingerweg dwars doorheen. Dit is een spectaculaire rit die ik een ieder aan zou raden. Enorme oeroude bomen, lianen en reusachtige bamboe bossen op zowel heuvels als in de valleien, glijden voorbij. Over glijden gesproken, we hebben ook de prachtige waterval Argyle Falls bezocht. Een hoge waterval midden in het regenwoud dat bestaat uit meerdere plateaus. Je kunt alleen of met een gids de afzonderlijke plateaus beklimmen en er in zwemmen. Aangezien het nogal een geklauter was om naar boven te komen en ik uit ervaring weet dat het mooiste zicht op een waterval nu eenmaal vanaf de onderkant is, lieten we dit geklauter lekker aan ons voorbijgaan en bleven we beneden chillen.

Wat hier erg opvalt is dat het eiland niet overdreven toeristisch is. Zeker vergeleken met de eilanden hier in de buurt. En dat terwijl dit zeker één van de mooiste plekken is waar wij geweest zijn. Mensen vallen toeristen totaal niet lastig en zijn eerder apathisch. Iedereen doet het hier rustig aan en mensen steunen en helpen elkaar. Ook oude tradities worden hier in ere gehouden. Zo kun je iedere zaterdag brood kopen op het strand dat door de locals wordt gemaakt in een traditionele steenoven. Gisteren hebben we een pompoen brood gekocht en deze was echt heerlijk. Paste perfect bij de portie Jerk Chicken die we bij een barbecue tentje in de stad hebben gekocht. Eten en ontspannen zijn gewoonten van de locals die je al snel overneemt. Het is geweldig om te zien dat mensen het zo zichtbaar gezellig hebben en genieten van ieder moment van de dag.

Tot het volgende avontuur!