Curry Auto

Over het hele eiland vindt je roti hutjes. Hier maken ze roti met kip, geit, lam, rund en soms varkensvlees. De kwaliteit wil nogal wisselen net als de kwantiteit. Soms zit er veel vlees, aardappelen en groenten in, maar andere keren alleen een stukje kippenrug. Wanneer dit laatste het geval is, slaan wij het tentje in kwestie de volgende keer over. De manier waarop men hier roti serveert is op een groot rotivel. Waarop vlees, aardappelen, dahl, kikkererwten en soms kousenband worden gestapeld. Je kunt er ook voor kiezen om er sambal bij te nemen. Vervolgens wordt het rotivel dichtgevouwen en in een papieren zakje mee gegeven. Over het algemeen wordt roti hier ‘s ochtends gegeten. Omdat je roti het beste met je handen kunt eten, maar wij vaak in de auto zitten wanneer wij het halen, hebben wij een eigen consumptie methode ontwikkeld. Huda maakt de roti open en prepareert een hapje voor mij door een klein stukje koek af te scheuren en dat te vullen met vlees aardappelen en groenten. Daarna open ik mijn duim en wijsvinger en zet Huda het kleine hapje er in. De lezers die eerder roti hebben gegeten weten dat het nogal een kliederboel kan zijn. De curry kan nog voordat je een hap hebt genomen aan alle kanten uit het rotivel druipen. Daarnaast is het vel gemaakt van en gevuld met gele linzen. En deze willen er ook nog wel eens uitvallen. Dit heeft als resultaat dat ik regelmatig de auto curry vrij moet maken na een reisje. Huda noemt onze auto een vies curry autootje waarmee we het hele eiland over curryën.

De laatste week op het eiland hebben wij doorgebracht aan de oostkant van het eiland, in de buurt van het dorpje Charlotteville. Op een heuvel boven het dorpje hebben we een prachtig houten huisje gehuurd met uitzicht over het dorp en de baai. Een zeer schoon en luxe huisje met een goede keuken en badkamer. Het huisje beschikt over een ruim balkon vanwaar je kunt genieten van het prachtige uitzicht. In de tuin van het huis lopen twee pauwen en de vogels uit de buurt zijn zo aan mensen gewend dat ze je ‘s ochtends komen begroeten. Het klinkt bijna te mooi om waar te zijn en dat klopt ook wel een beetje. Zodra we namelijk het huisje betraden werden we aangevallen door hordes bloeddorstige muggen. We staken speciale wierook aan, smeerden ons in met repelend en gingen voor de ventilator zitten, maar de muggen bleven ons maar aanvallen. Zowel binnen als buiten ging de constante aanval maar door. We kregen direct flashbacks naar Little Corn Island in Nicaragua en de Sierra Nevada de Santa Marta in Colombia. Het enige wat je hier echt tegen kunt doen is het dragen van lange kleding. En bij voorkeur niet te dun want anders prikken ze er dwars doorheen. Wij houden er helemaal niet van om veel kleren te dragen, zeker niet in deze temperatuur. Langzaam maar zeker zie je het aantal bulten toenemen. De jeuk is nog het ergste, vooral ‘s nachts en dat is erg frustrerend wanneer je probeert te slapen. Erg vervelend, maar dit is soms de prijs die je moet betalen wanneer je midden in de natuur wilt verblijven. Dit hebben wij deze zomer op onze boot nog aan den lijve mogen ondervinden, toen wij midden in de nacht samen met onze mollige katjes Papadeo en Amdea op muggen jacht moesten. We werden er alle vier helemaal gek van. Omdat we natuurlijk niet de hele dag in het huisje verbleven en je niet overal op het eiland een lopend buffet voor ongedierte bent, konden we ons gelukkig nog vermaken. De oostkant van het eiland is net als de rest ontzettend mooi en zowaar nog ruiger. Wanneer je in Charlotteville bent kun je een bezoek aan het schilderachtige Pirates Bay niet overslaan. Op ongeveer 20 minuten lopen vanuit het centrum van Charlotteville vindt je een verscholen baai die je terugbrengt naar de tijd van Henry Morgan en de avonturen in het boek Schateiland. Ook het beroemde Schateiland vindt zijn oorsprong op Tobago. Onderweg naar de baai loop je over stijle stenen trappen, die wanneer ze niet worden bijgehouden binnen een korte tijd worden overwoekerd door groen. Pirates Bay is prachtig en geeft ook een mooi uitzicht over Man O War Bay, waar Charlotteville zich in bevindt. Een super mooie wandeltocht waarbij je zeker een handdoek nodig hebt voor je zwetende hoofd. Ik kan dit soort wandelingen niet eens maken met een zonnebril op omdat hij anders onderweg afglijdt. 

Charlotteville is erg klein en er zijn niet veel producten te krijgen. We gingen dan ook regelmatig met de auto naar Ruxburough voor boodschappen. Een prachtige trip waarbij je onderweg bij het plaatsje Speyside een prachtig uitzicht hebt over de eilanden Little Tobago en Goat island, die voor de kust liggen. Ook de woeste zuidkant met plekken als King’s Bay en Queen’s Bay is geweldig om met de auto langs te rijden. Overal waar je rijdt bestaat het parcours uit slingerende wegen, die stijl omhoog of omlaag gaan. Ik kan me voorstellen dat dit voor een onervaren chauffeur behoorlijk intimiderend is, maar wanneer je de smaak te pakken krijgt is het een geweldige ervaring. Het nummer dat we tijdens deze vakantie dan ook het meest hebben gedraaid was ‘Not An Easy Road’ van Buju Banton. Omdat Trinidad en Tobago op een oliebel drijven, is de benzine hier erg goedkoop. Je kunt dus onbezorgd van je auto genieten. Zoals ik de afgelopen jaren wel vaker heb gezegd is een auto tijdens je vakantie gewoon een luxe die je jezelf moet gunnen. Je kunt op deze manier veel meer van je vakantie bestemming zien. Dit was overigens na Suriname en Zanzibar de derde keer in mijn leven dat aan de linkerkant van de weg heb moeten rijden. Ook de bestuurderskant van de auto zit hierbij aan de andere kant. Het is verrassend hoe snel je kunt omschakelen en zonder problemen op de Engelse manier kunt rijden. Het is hierbij hetzelfde als veel dingen in het leven, je moet het gewoon doen. Keer op keer je comfort zone verlaten maakt je als persoon ook een stuk zelfverzekerder en kun je gemakkelijker genieten van nieuwe ervaringen.

Onze tijd hier op Tobago zit er alweer op. Ook deze vakantie is weer voorbij gevlogen. Het is bizar hoe snel een reis van 24 dagen verstrijkt wanneer je zorgeloos van je vakantie geniet. Het was een heerlijke reis, gevuld met alles wat voor ons een vakantie de moeite waard maakt. Het is dan misschien voorbij, maar de herinneringen blijven. Gelukkig hebben we de reis vereeuwigd met onze foto’s en deze verhalen. Tobago is het meest Caribische van alle Caribische eilanden waar ik ooit geweest ben en de vredige ontspannen sfeer hier is werkelijk uniek. 

Zoals altijd bedank ik jullie voor het lezen van mijn reisverslagen en eindig ik met.......

Tot het volgende avontuur (ik kan bijna niet wachten)!