Hills and valleys

Beste lezers,

Er is veel gebeurd sinds de laatste update, bijna een jaar geleden. Tijd om jullie bij te praten, maar eerst even terug naar waar we gebleven waren.

Andalusië

Ons laatste avontuur eindigde alweer een tijdje geleden in het Andalusische Sevilla, een van de drie Spaanse koningssteden. Het prachtige Sevilla kun je alleen maar beschrijven als een openluchtmuseum, waar klassieke gebouwen, eeuwenoude paleizen en kathedralen tussen weelderige parken staan, parken vol met palmen en sinaasappelbomen. Wij zijn hier 12 jaar geleden voor het eerst geweest en het is nog steeds even indrukwekkend, hoewel een stuk toeristischer dan vroeger. Zo lijkt het beroemde Plaza de España veranderd in Disneyland, waar mensen kunnen poseren in een luchtballon.

De eerste dag dat we in Sevilla waren, probeerden wij met de camper in het centrum van de stad te parkeren. Nu is dit waarschijnlijk normaal al niet te doen, en al helemaal niet op een zaterdag. Na een aantal pogingen en een kort bezoek aan de Spaanse coffeeshop Lemons, besloten we de camper net buiten het centrum op een campingplaats te zetten en het bezoek een dag uit te stellen. De volgende dag liepen wij met onze beertjes in de kinderwagen binnen 20 minuten het centrum in. Onze kleine diertjes keken, net als wij, hun ogen uit in de stad en mensen reageerden erg enthousiast op de snoetjes van onze katten. Overal hoorde je Spaanse dames schattige woordjes zeggen bij het zien van de wollige familie in het wagentje.

Sevilla is niet alleen de mooiste, maar ook de warmste stad van Europa. Het wordt er in de zomer zelfs zo warm dat ik toeristen afraad om tijdens de zomermaanden de stad te bezoeken. Voor nu was het koel in de ochtend en zeer aangenaam in de middag. Ik denk dat de maanden maart, april en mei de beste maanden zijn voor een bezoek aan deze prachtige plek. In heel Andalusië zie je sporen uit het verleden, maar nergens is dit zo duidelijk als in de koningssteden.

Zahara de la Sierra en Ronda

Onze volgende stop was ook zeer speciaal. Tussen Sevilla en Ronda ligt Zahara de la Sierra, op een bijna magische plek. Het dorpje is gebouwd tegen de top van een berg. Wanneer je erop afrijdt, ziet het eruit als een set vanGame of Thrones. En om daar te komen vanuit Sevilla doorkruis je eerst het waanzinnige Andalusische landschap. Dit bestaat uit heuvels met dadelpalmen en fruitbomen. De slechte weg ertussen lijkt op een soort achtbaan die je van heuvel naar heuvel brengt. Dit dramatische landschap zou zich wederom perfect lenen als filmset.

Na vele slingerwegen reden we de berg op, waar het mooie witte dorpje was gesitueerd. Zoals gezegd is het dorp tegen een berg gebouwd, met op de top een fort. De huisjes zijn allemaal wit en in dezelfde stijl gebouwd. Vanuit verschillende hoeken van het dorp heb je een geweldig uitzicht. Zo kijk je uit over een stuwmeer, de valleien en de bergen in de omgeving. Een wandeling door het dorp is vanwege de hoogteverschillen een leuke en vooral sportieve uitdaging.

Na een overnachting in Zahara, waarbij we ook vanuit de camper een geweldig uitzicht hadden, zijn we doorgereden naar Ronda. Onderweg gingen de heuvels al snel over in bergen en veranderde het landschap. Ronda staat eveneens bekend om zijn indrukwekkende ligging. Dwars door de stad loopt een diepe kloof. Aan de rand van de stad loopt een brug over de kloof, die de twee kanten van de stad met elkaar verbindt. Een bezoek aan de brug van Ronda is erg spectaculair, zowel vanuit de kloof als wanneer je erop staat. De hoogte is echt duizelingwekkend.

Zoals ik wel vaker schrijf, ben ik geen fan van hoogtes en één blik in de afgrond zorgt ervoor dat mijn benen in pap veranderen. Terwijl iedereen leuk op de brug staat te poseren, is het voor mij al moeilijk om eroverheen te lopen. Ik heb dit niet bij hoogtes van bijvoorbeeld 10 meter, maar alles daarboven trek ik slecht. Langs de buitenkant van het oude centrum kun je vrij eenvoudig afdalen via een pad dat je langs de bodem van de kloof brengt. Wederom een prachtige omgeving en geweldig dat we dit allemaal op deze wijze kunnen bekijken. Het centrum van Ronda vond ik verder niet zo bijzonder en was volledig gericht op toerisme.

Mistige bergen

Na een dag en een nacht in Ronda vertrokken we in alle vroegte richting Marbella. De reis begon zonnig, maar hoe hoger we de bergen inreden, hoe mistiger het werd. Al snel reden we volledig door de wolken met een snelheid van 30 km per uur. De wetenschap dat we naast een onzichtbaar ravijn reden, maakte de rit extra spannend. Onze Spaanse medeweggebruikers leken een stuk minder onder de indruk dan ik en reden ons dan ook links en rechts voorbij. Na geruime tijd in de wolken gereden te hebben, brak eindelijk de zon door en werden we getrakteerd op een uitzicht over het prachtige Marbella, waar we de nacht zouden doorbrengen.

Dit is het punt waar ik vorig jaar ben gestopt met schrijven. Graag wilde ik nog uitweiden over onze avonturen in de bergen achter Málaga, de 60 happy hour campings bij Nerja, Granada, de Spaghetti Western-setting van de Tabernas-woestijn bij Almería en het overnachten op diverse stranden aan de Spaanse Costa’s. Helaas is dit er niet meer van gekomen, omdat we onverhoopt in een heel ander avontuur terechtkwamen.

Nadat we vertrokken uit Alicante om naar Valencia te rijden, stopte de motor van onze camper ermee. Ik wist hem naar de vluchtstrook te rijden, de gevarendriehoek te plaatsen en Huda en de kleintjes veilig achter de vangrail in de berm te brengen. Vervolgens mochten we zes uur lang wachten op de Spaanse wegenwacht, omdat er een ‘miscommunicatie’ tussen hen en de ANWB was. Gedurende deze tijd is ons nog een aantal keer door de politie verzocht om zelf de auto weg te laten slepen en dit dus ook uit eigen zak voor te schieten.

Toen we eindelijk door de Spaanse wegenwacht werden weggesleept, zijn we eerst naar een industrieterrein aan de rand van Alicante gebracht. Omdat dit op een vrijdagmiddag gebeurde, konden we pas maandag naar de garage. Die maandag zijn we met de katjes naar een appartement in het centrum van Alicante verhuisd, terwijl de camper naar een garage in Murcia werd gebracht. Wat volgde, was een zeer frustrerende week waarin ik meerdere malen per dag aan de telefoon hing met mijn contactpersoon van de ANWB.

Pas na een aantal dagen werd een diagnose gesteld: het alarm had kortsluiting gemaakt en zorgde voor een startonderbreking. Ze kregen hem echter niet meer aan de praat, en dit duurde langer dan een week. Veel later, in Nederland, bleek de distributieriem en de onderdelen waaraan deze was verbonden, geknapt te zijn. Ze hebben in Spanje dus nooit echt naar de bus gekeken en gewoon een tarief in rekening gebracht (wat ik later heb teruggekregen van de verzekering).

Na anderhalve week was het voor ons welletjes en hebben we via de verzekering repatriëring van de camper aangevraagd en een huurauto om terug te rijden naar Nederland.

Dit was niet het einde van het avontuur waar we op hadden gehoopt. Desalniettemin hebben we een geweldige eerste reis met de camper gehad en prachtige herinneringen gemaakt. Natuurlijk konden we het er niet bij laten zitten, en er was nog zoveel in Spanje en Portugal wat we niet gezien hebben. We hebben de camper (omgedoopt tot Adventure Bus) volledig laten maken en we zijn afgelopen zomer teruggegaan naar het mooie Luxemburg voor een proefreis van twee weken. Dit is prima verlopen en de camper functioneerde weer uitstekend. Vandaar dat ik dit verhaal nu schrijf vanuit het binnenland van Spanje, op ongeveer twee uur afstand van het Andalusische Córdoba. Een gloednieuw avontuur waarbij we dwars door het binnenland van Spanje zijn getrokken.

Meer daarover kunnen jullie de komende weken lezen in onze gloednieuwe avonturen.

Tot snel!