Sierra Nevada de Santa Marta: Nature is calling

Op de avond voor ons vertrek vanuit Cartagena naar Sierra Nevada de Santa Marta ontvangen we goed nieuws van de organisatie via wie we onze tickets hebben geboekt. Omdat eerder onze oorspronkelijk terugvlucht van 18 november geannuleerd is, kregen wij een leuk alternatief aangeboden. Op 19 november vliegen we naar Toronto Canada, waar we 's avonds een hotel overnachting aangeboden krijgen. Op 20 november vliegen we dan in de avond door naar Amsterdam. Onze reis is dus met twee dagen verlengd en we gaan naar Canada. Prima oplossing!

Op 1 november vertrokken we met een shuttlebus vanaf ons hotel richting Santa Marta. Daar aangekomen namen we een taxi naar onze bestemming. Cabañas Sierra y Mar, waar een drietal kleine oranje huisjes tussen de palm- en amandelbomen op een prachtig privé strand staan. Je zit letterlijk midden in een exotisch natuurgebied, gevuld met flora en fauna. Deze omgeving wordt veelal als uitvalsbasis gebruikt voor een bezoek aan het populaire nabijgelegen Tayrona National Park. Tayrona geld als een van de meest schitterende parken van Zuid Amerika, waar de dichte jungle uitloopt op prachtige baaien met witte stranden. De populariteit van het park zorgt echter ook voor grote bezoekers aantallen en veel vervuiling. Het land, dat eigenlijk toebehoort aan de inheemse stammen, kon volgens de plaatselijke indianen wel een periode van rust gebruiken, om zowel de natuur als de geest van het bos te laten herstellen. Dit heeft dus als gevolg dat het park de gehele novembermaand gesloten blijft. Dit vormde voor ons geen enkel probleem, omdat de omliggende streek net zo mooi is als het park zelf. Aangekomen bij de huisjes werden we ontvangen door Edison. Een gastvrije jongen die samen met zijn vrouw op het terrein woont en werkt. Edison is erg dienstig en wil het zijn gasten graag naar de zin maken, maar soms is hij iets te uitgebreid in zijn informatie vertrekking. En op momenten dat mijn voeten worden opgegeten door muggen heb ik iets minder geduld voor zijn uitleg in het plaatselijk dialect. Enfin, al snel beseften we dat de andere huisjes niet bezet waren en we het rijk voor ons alleen hadden. Het huisje bleek aan de binnenkant een stuk ruimer dan we verwacht hadden. Zo was er een badkamer en hadden we onze eigen keuken. Vanuit het huisje loopt er tussen de palmbomen een pad naar een kilometerslang zandstrand. Op ons gedeelte van het strand stond een kiosk met strandstoelen en hangmatten. Daar zaten we dan, midden in de prachtige Colombiaanse natuur. Even waande ik mij weer op het indrukwekkende Ensueños op Little Corn Island.

's Avonds kwam de natuur pas echt tot leven. Toen ik eerder schreef over het Magisch Realisme dat hier ontstaan is besefte ik nog niet wat dit voor ons zelf zou betekenen. In Gabriel García Márquez zijn meesterwerk 'Honderd jaar eenzaamheid' sticht Jose Arcadio Buendia de fictieve stad Macondo. Een stad waar realiteit en magie in elkaar overlopen en gebaseerd is op Garcia's geboorteplaats Aracataca, een plek niet ver van waar wij ons bevonden. Door het boek 's avonds op de patio te lezen te midden van de bomen en luidruchtige bosbewoners, zoals kikkers, vogels en apen, werden we steeds meer in de wereld van Garcia getrokken. Op een zekere avond zaten we samen iets op de patio te drinken toen we gezelschap kregen van een boomkikker. Een grappig diertje dat tegen een pilaar van het huisje was geklommen en ons op een meter afstand schaamteloos zat te observeren. Even later riep Huda, "kijk een luiaard!". Al snel zag ik dat het niet om een luiaard ging, maar om een miereneter, die tegen een palmboom opklauterde. Daarnaast was er al de hele dag een ijverig eekhoorn koppeltje tikkertje aan het spelen in de bomen. Zoveel natuur om je heen zet al je zintuigen op scherp. Het waren dan ook diezelfde zintuigen die mij later op de avond ergens op attendeerden waar ik echt van ben geschrokken. We waren druk in gesprek, toen ik ineens vanuit de duisternis een vorm dacht te zien. Even dacht ik dat mijn verbeelding aan het opspelen was, maar toen zag ik het....... Een enorme kop was ons vanuit de duisternis aan het bespieden. Ik wees Huda erop, en zij zag het ook! Naast de enorme kop dook nog eenzelfde vorm op, deze versie leek alleen iets kleiner. Plotseling besefte ik wat er aan de hand was. Een koe en haar kalfje waren losgebroken en ze waren niet alleen. Toen ik om het hoekje van het huisje keek zag ik nog een paar flinke Brahman koeien staan. Ik telde er in totaal vier stuks. En voor wie nog nooit een Brahman koe heeft gezien, ze ogen een stuk wilder dan het Friesche stamboek vee. Één ding hebben alle koeien gemeen, ze zijn verschrikkelijk nieuwsgierig. Met mijn zaklamp in de hand heb ik de dames van het erf begeleid. Was dat even schrikken!

Het verblijf in Sierra y Mar was heerlijk, maar ik had het graag zonder de muggen gedaan. Wat we ook aantrokken, hoeveel deet we ook op ons lichaam smeerden, de plaatselijk muggen lieten zich er niet van weerhouden zich tegoed te doen aan ons bloed. Met als gevolg dat we flink onder de bulten zitten. Edison daarentegen leek nergens last van te hebben. Volgens eigen zeggen smeert hij zich nooit in met een repellent en heeft hij sporadisch een bultje. Wellicht is de plaatselijke bevolking resistent geworden tegen beten. Wij moeten ons in de jungle in ieder geval zwaar bewapenen.

Op dit moment bevinden we ons in Tolú, een kustplaats ten zuid-westen van Cartagena. Het kostte ons zo'n 9 uren om hier te komen. Tolú is een relaxt plaatsje, waar je maar weinig westerse toeristen tegenkomt en waar fietstaxi's, gepimpt met lichten en enorme geluidsinstallaties, mensen vervoeren in plaatst van auto's. We hebben Tolú uitgekozen als rustpunt, want van hieruit maken wij de reis naar de afgelegen dorpen Capurgana en Sapzurro aan de grens van Panama. Morgenochtend pakken we om 08.00 uur plaatselijke tijd de bus naar Necocli, vanwaaruit we de boot nemen naar Capurgana. Hier zullen we een aantal dagen verblijven voordat we met de boot via de San Blas eilanden naar Panama zullen reizen.

Het avontuur wacht!

Bedankt voor het lezen en voor het plaatsen van alle leuke reacties. Tot het volgende avontuur!