Hills to climb

Onze laatste dag is aangebroken en wat was dit een prachtige vakantie om op terug te kijken. De drie weken die we op Antigua hebben doorgebracht zijn ontzettend snel voorbij gevlogen. Dagen gevuld met prachtige stranden, groene heuvels en heerlijk eten. Dagen waarbij we met een slakkengang over het kapotte wegdek reden. Dagen vol spelletjes en plezier onder de Caribische zon. Dit was een fantastische reis naar een unieke plek. 

Naast het bezoeken van stranden hebben we ook het regenwoud op het eiland bezocht. Op een vroege ochtend vertrokken we naar Wallings Nature Reserve aan de zuidkant van het eiland. Vlakbij de ingang van het park staat een bord met de diverse routes die je kunt lopen. Wij kozen voor de route naar Signal Hill, een opwaartse klim door de jungle naar een heuvel met prachtig uitzicht. Bij de start van de route liepen we langs het Wallings Reservoir. Een oud water reservoir uit 1890 dat vroeger werd gebruikt om water uit de bergen op te vangen. Van het water konden drie dorpen leven. Het reservoir is nu overwoekerd door de jungle en een aandenken aan een technisch hoogstandje uit een ver verleden. Vanaf het reservoir loopt een stijl en kronkelend pad door de jungle de heuvel op. Dit was zweten geblazen. Uiteraard is zo’n oerwoud naast warm ook erg vochtig en voor we het wisten waren onze zweet doekjes volledig doorweekt. Het pad bestaat uit keien en wortels van bomen, die je gebruikt als een soort trap om naar boven te klimmen. Nabij de top van de heuvel bestond de vegetatie enkel uit hoog gras. Hierdoor konden we vanuit iedere kant van de heuvel over het eiland uitkijken. De bodem veranderde van keien, aarde en boomwortels naar een solide rots achtige ondergrond. Om ons heen zagen we andere groene heuvels en keken we neer op verschillende baaien in prachtige formaties. De tocht naar beneden bleek een stuk eenvoudiger, alhoewel je voorzichtig moet zijn met afdalen op de soms gladde ondergrond. Aangekomen bij de auto waren we beiden volledig doorweekt en moe van de stevige wandeling. Maar dit weerhield ons er niet van om een zak met zes patties te halen. Van bewegen krijg je natuurlijk honger.

Op onze op één na laatste dag moesten we ons laten testen. Via Mako, van wie wij het eerste appartement hebben gehuurd, zijn we in contact gekomen met een dokter, die met zijn vrouw de testen aan huis afneemt. Maar omdat we op dit moment nogal afgelegen zitten gingen we naar zijn huis. Deze bleek midden in de hoofdstad Saint John’s te liggen. Saint John’s is een Caribische chaos van straatjes met houten Creoolse huisjes, koloniale gebouwen, markt kramen en meer kapotte wegen. Inmiddels ken ik er aardig de weg, maar het blijft opletten. Zoals in het eerste verhaal aangegeven rijdt men hier links, de wegen zijn kapot en daarnaast moet je alert zijn op overstekende, honden, kippen, koeien, geiten en katten. Jawel, ook in de stad! Gelukkig bestaat de bevolking voor het meerendeel uit Rasta’s zonder haast. De test in het huisje van de dokter ging vlot en zoals we al verwacht hadden was het resultaat negatief. Nu alleen nog alle online formulieren invullen en we zijn er helemaal klaar voor om morgen anderhalf uur in Engeland te wachten op onze vlucht naar Amsterdam.

Maar dit soort noodzakelijke details mochten de pret tijdens deze reis absoluut niet drukken. Sterker nog, hoe groter de uitdaging, des te groter de beloning. En onze beloning was deze prachtige reis en alles wat we hebben gezien en meegemaakt. We zullen Antigua nooit vergeten en met veel plezier terug denken aan de tijd die wij hier samen hebben doorgebracht. Nu is het tijd om terug te keren naar onze geliefde wollige katten Papadeo en Amdea.

Bedankt voor het lezen van mijn reisverslagen en zoals altijd…….

Tot het volgende avontuur!