Yo-ho-ho, and a bottle of rum!

Hallo allemaal,

Hier weer even een update vanaf het prachtige Antigua. Inmiddels zitten we hier alweer twee weken en hebben we er nog één te gaan. De tijd lijkt hier voorbij te vliegen. Het eiland is zo prachtig en de sfeer is hier zo goed, dat het aanvoelt als een droom. Zelfs na twee weken lijkt alles nog onwerkelijk. Vanuit ons appartement in het noorden van het eiland reden we dagelijks naar verschillende plekken. Het eiland is nog geen 300m2 groot, maar er valt zoveel te doen en te beleven. En vanwege het slakkengangetje waarmee je over de kapotte wegen rijdt, lijken de afstanden veel groter. De bevolking is zéér ontspannen en bij afspraken wordt er rekening gehouden met ‘island time’, wat wil zeggen dat iedereen overal alle tijd voor neemt. Net als op vele eilanden in dit gebied is de bevolking overwegend van Afrikaanse afkomst en voor een kleiner deel van Indiase afkomst. Tijdens interactie met de locals merk je dat het opleidingsniveau op dit eiland goed is. Daarnaast zijn de mensen erg beleefd. Dit komt goed van pas in het chaotische verkeer, omdat men elkaar daar vaak voor moet laten gaan wanneer een gedeelte van de weghelft compleet kapot is. Hier op Antigua & Barbuda is het nog steeds verplicht om een mondkapje te dragen in openbare gelegenheden en daar houdt ook iedereen zich aan. Zelfs in de dorpjes en steden zie je dat mensen op straat mondkapjes dragen. Voor iedere supermarkt hangen één of meer wasbakken met desinfecterende zeep. Je komt hier geen enkele supermarkt in zonder je handen te wassen. Bij de grotere winkels hangen zelfs infrarood thermometers die via je handpalm je temperatuur scannen. Het eiland doet er alles aan om de covid verspreiding tegen te gaan, omdat het mislopen van toerisme een enorme klap betekent voor een plek waar dit de grootste industrie is.

De vele kleine baaien op het eiland zijn prachtig. Vaak hebben deze aan weerskanten glooiende groene heuvels. Wanneer je dan onder de boomtoppen aan het strand zit, krijg je het gevoel dat je verborgen bent voor de rest van de wereld. Het is erg leuk om op zoek te gaan naar al die strandjes in de verschillende baaien. Sommige stranden zijn druk met verschillende internationale resorts en toeristen, terwijl andere stranden compleet verlaten zijn. De verlaten stranden zijn het domein van leuke bontgekleurde vogels en vissende pelikanen. Het blijft ons na al deze jaren nog steeds verbazen hoeveel pelikanen kunnen eten. Ze vliegen over het water op zoek naar scholen met vis en zodra ze die gesignaleerd hebben laten ze zich vanaf een flinke hoogte als een peil in het water vallen. Door het niet geringe voormaat van de vogel hoor je dan een flinke klap. Wanneer ze dan bovenkomen zie je hoe ze de vis vanuit hun snavel naar binnen schrokken. Het eten op het eiland smaakt dus ook de pelikanen erg goed. Aan de kant van de weg kom je vaak barbecues tegen. Mensen verkopen daar een locale maaltijd wat meestal bestaat uit Jerk Chicken en het menu van de dag. Die maaltijden zijn goedkoop en ontzettend lekker. Gelukkig zijn we ondanks het vele eten niets aangekomen. Iedereen ochtend worden we net zoals in Nederland rond 05:00 uur wakker en gaan we voor het ontbijt sporten. We doen beide onze eigen oefeningen. Ik heb verschillende weerstand banden meegenomen en ik doe veel yoga. Huda doet veel oefeningen voor haar benen en kern. Na de training ontbijten we met avocado, toast, eieren en fruit. Vervolgens maken we ons dan klaar voor een nieuw avontuur. 

Inmiddels zitten we in het tweede appartement van deze reis. Een gloednieuw appartement in een villawijk aan Willoughby Bay. Een schitterende plek met prachtig uitzicht. Het zuiden van het eiland is nog glooiender dan het noorden en de baaien zowaar mogelijk nog talrijker. Ons appartement zit op steenworp afstand van het plaatsje English Harbour, dat één van de mooiste jachthavens heeft van het Caribisch gebied. Geen wonder dat hier ieder jaar mensen van over de hele wereld naartoe komen voor de Antigua Sailing Week. Het plaatsje is verdeeld over verschillende baaien, met in het midden Nelson’s Dockyard. Een haven die behoort tot de Unesco werelderfgoed lijst. Lopend door de haven waan je je terug in het tijdperk der piraten. Vele van de gebouwen staan hier al sinds de 17de eeuw. De bergen op de achtergrond maken het decor compleet. Het gehele tafereel is ook te aanschouwen vanaf de grote hoogte van Shirley Heights. Een uitzichtpunt van waaruit je over English Harbour en de gehele omgeving kunt zien. Shirley Heights behoort ook tot hetzelfde park als Nelson’s Dockyard en ook hier vindt je restanten van oude bouwwerken. Aan de voet van Shirley Heights ligt het strand Galleon Beach in Freeman’s Bay. Twee dagen terug besloot ik daar even te gaan snorkelen. Toen ik het strand opliep werd ik begroet door enthousiaste Engelsen die mij vertelden dat ze zojuist zeeschildpadden hadden gezien tijdens het snorkelen. Terwijl ik mijn duikbril aan het verstellen was, vertelde de enthousiasteling mij drie keer hetzelfde verhaal. Terwijl hij aanstalten maakte om het verhaal voor de vierde keer aan mij te vertellen liep ik het water in om zelf op onderzoek uit te gaan. Na een paar slagen door het water zag ik de eerste schildpad al. Een prachtig en groot dier dat zich ontspannen peddelend door het water voortbeweegt. Al snel zag ik er meer en besloot ik om tussen hen in te gaan zwemmen. Je kon duidelijk zien dat ze gewend waren aan de aanwezigheid van mensen en het feit dat ik naast hen zwom liet ze compleet onverschillig. Prachtig om te zien hoe ze van tijd tot tijd hun kop boven water moeten steken om te ademen. Wat een fantastische ervaring om dit van zo dichtbij mee te mogen maken. In het verleden heb ik ze vaker zien zwemmen, maar dit waren meerdere en ik zwom er tussendoor. 

Nog een kleine week in dit Paradijs en nog genoeg te doen. Kon de tijd maar stil blijven staan, zodat we niet wakker hoefden te worden uit deze droom. 

Bedankt voor het lezen en tot het volgende avontuur!